Familie Ruisendaal neemt na een eeuw afscheid van hun familiehuis
Einde van een tijdperk
Drie generaties lang is het huis van meneer en mevrouw Ruisendaal in de familie. Al in 1901 opende opa Roel Ruisendaal hier zijn levensmiddelenwinkel en trok hij met paard en wagen door de stad. Zijn zoon neemt uiteindelijk het pand en de zaak van zijn vader over en sticht ook hier een gezin. Maar meneer en mevrouw Ruisendaal zijn nu op leeftijd. Het pand is inmiddels te groot voor hen alleen. Omdat geen van hun (klein)kinderen het huis wil overnemen, voelt afscheid nemen van zo veel familiegeschiedenis als het einde van een tijdperk. Makelaar Ellen Mouthaan begeleidt de familie in dit emotionele proces.
Jacqueline is de dochter van meneer en mevrouw Ruisendaal. ‘Mijn vader is hier geboren en getogen, en kent dit huis als geen ander,’ begint ze. ‘Hij heeft elke spijker zelf in de muur geslagen. Zijn hart en ziel zitten in dit huis, maar de winkel is al jaren dicht en het pand is te groot voor hem om te onderhouden. Mijn vader kan moeilijk accepteren dat het tijd is om afscheid te nemen van het familiepand,’ vertelt ze. Er is een makelaar nodig die niet alleen het huis, maar vooral de familiegeschiedenis met respect behandelt. Een makelaar die de verkoop niet ziet als een zakelijke transactie, maar die begrijpt: hier eindigen drie generaties aan familiegeschiedenis. Op aanraden van bekenden belt Jacqueline makelaar Ellen Mouthaan.
Historie in iedere steen
De makelaardij zit bij Ellen in het bloed. Ook haar vader was makelaar, wat haar inspireerde om haar eigen makelaarsbedrijf te starten. Maar wel op haar eigen manier: rustig en ongedwongen. ‘Ik noem het verkopen van een woning altijd een life-event,’ zegt ze. ‘Zoiets doen mensen maar één of twee keer in hun leven. Dat is groot en daar heb je als makelaar veel inlevingsvermogen voor nodig. Jacqueline belde mij op en ik voelde meteen dat dit een emotionele verkoop was. Dat vraagt om een geduldige benadering.’
De eerste kennismaking met Ellen vindt plaats in het huis van de familie zelf, aangezien de familie in eerste instantie alleen een waardebepaling wil. Ellen: ‘Meneer Ruisendaal leidde mij rond door het familiepand en vertelde me over de indrukwekkende historie. Overal hingen antieke spullen en herinneringen aan een heel leven. Dochter Jacqueline hield zich tijdens de kennismaking bewust op de achtergrond. Dat was heel sterk en dat bewonderde ik aan haar. Ze liet haar ouders zelf vertellen.’
Het juiste moment
Jacqueline: ‘Ellen had oprechte interesse in het pand en in de familiegeschiedenis van mijn vader. Ze stelde de juiste vragen en zette geen druk op het verkopen. Dat gaf mijn vader vertrouwen, dat zag ik. Ze adviseerde mijn ouders om eerst eens rustig in de buurt rond te kijken. Wat voor appartementen zijn er te vinden? Zo wilde Ellen hen langzaam laten wennen aan het idee van een nieuw thuis. Dat ze dus de tijd konden nemen, stelde mijn vader gerust. Door haar rust en respect was er langzaam iets in beweging gezet.’
Meneer en mevrouw Ruisendaal kijken ondertussen op hun gemak naar een huurwoning in de buurt. Binnen een maand vinden ze een fijn appartement dat te huur staat. Hier zien ze zichzelf wel wonen. Jacqueline: ‘Mijn vader gaf toe dat verkopen misschien toch de juiste stap was.’
Op hetzelfde level
‘Veel sneller dan ik verwacht had, stond de familie Ruisendaal weer op de stoep. Ze hadden een mogelijk nieuw thuis gevonden en wilden voorzichtig de volgende stap nemen,’ gaat Ellen verder. ‘Rustig legde ik ze uit wat er allemaal bij de verkoop zou komen kijken.’ Jacqueline denkt met waardering terug aan de manier waarop Ellen met haar ouders omging: ‘Ze had een groot scherm geregeld, met extra groot lettertype. Ellen zorgde ervoor dat mijn ouders goed begrepen wat hen te wachten stond. Ze beantwoordde al hun vragen en herhaalde onvermoeid haar uitleg totdat alles duidelijk was. Net zolang totdat ze zich goed voelden bij het officieel verkopen van hun huis.’
De laatste keer
Jacqueline en haar ouders besluiten de verkoop aan te pakken als een project. Weekendenlang gaan ze door dozen vol herinneringen. Niet alles kan meer mee, maar ze willen de spullen ook niet zomaar weggooien. Ze besluiten nog één keer de winkel te doen herleven: ze zetten de deuren open om de spullen te verkopen. ‘Dat was heel bijzonder. Dagenlang brachten we tijd door met oude bekenden uit de buurt en vertelden we verhalen. Het voelde als een waardig afscheid. Niet alleen voor mijn ouders, maar ook voor de buurt.’
Een nieuw begin
Meneer en mevrouw Ruisendaal wonen inmiddels in het nieuwe appartement. Dat blijkt een schot in de roos. ‘Ze vonden een appartement mét tuin en voelden zich er al snel thuis,’ zegt Jacqueline. ‘Dit afscheid van het familiehuis hadden we nooit met zo veel rust en vrede kunnen doorlopen zonder Ellen.’ Ellen glimlacht: ‘Verhuizen als je ouder wordt, is niet alleen een fysieke stap. Maar ook een emotionele. Je weet dat je een nieuw hoofdstuk begint, maar ook dat je een deel van je leven afsluit. Dat is zwaar, en dat moet je als makelaar begrijpen.’
