De 77-jarige Jan vond emotionele steun bij zijn aankoopmakelaar

Wat als je gaat verhuizen na een groot verlies?

Na het overlijden van zijn vrouw neemt de 77-jarige Jan een groot besluit. Hij zet zijn huis te koop en gaat samen met makelaar Jeroen Reinders op zoek naar een kleiner appartement. Als Jan de perfecte plek heeft gevonden, vraagt makelaar Jeroen hem iets heel bijzonders te doen.

Voor Jan is de stap om te verhuizen niet eenvoudig. ‘Ik woonde twintig jaar lang met mijn vrouw in dit huis. Verhuizen voelt dus enorm dubbel,’ vertelt hij. ‘Het was niet dat ik nou zo’n zin had in een nieuwe plek, maar dit huis en de tuin werden simpelweg te groot voor mij alleen – ook om te onderhouden.’ In overleg met zijn dochter besluit Jan om de makelaar in te schakelen met wie hij en zijn vrouw twintig jaar geleden hun huis kochten.

Op pad met appelpuntjes

Makelaar Jeroen: ‘Ondanks dat het lang geleden was, kon ik mij Jan nog goed herinneren. Hij is een bijzonder lieve man. Ik zocht hem thuis op en samen bespraken we zijn woonwensen.’ Jan weet goed wat hij wil. Hij zoekt een appartement met veel licht, alles gelijkvloers, onderhoudsvriendelijk en dicht bij de winkels. Jeroen: ‘We hebben zeker tien appartementen bezichtigd. Omdat ik Jan zo veel mogelijk wilde ontzorgen, haalde ik hem iedere keer thuis op. Dan stapte hij in de auto met een bakje appelpuntjes en dan gingen we samen op pad. In de auto hadden we mooie gesprekken. Daar is een warme vriendschap uit ontstaan.’ Jan: ‘Ik keek altijd uit naar de bezichtigingen. Jeroen is voor mij niet alleen een makelaar, maar hij ontpopte zich ook als een psychologische steun.’

Het perfecte appartement

Jan: ‘Ik zei tegen Jeroen: ‘Ik vertrouw volledig op jou en jouw expertise.’’ Jeroen: ‘Ja, als iemand dat tegen je zegt dan voelt dat echt als een warme deken. Ik dacht meteen, voor deze man doe ik alles!’ En dan zien Jan en Jeroen het perfecte appartement. Een ruime tweekamerflat. Met prachtig ochtendlicht, winkels in de buurt en precies midden in het gebied waar Jan wil wonen. Jeroen trekt meteen een plan. ‘Ik stelde Jan voor om een persoonlijke video voor de verkoper te maken. Op die manier zou hij meteen opvallen.’

Schot in de roos

Jan lacht: ‘Toen Jeroen voorstelde om een video te maken, geloofde ik direct dat zijn advies hout zou snijden. Ondanks dat ik geen verstand heb van moderne techniek, wilde ik het meteen doen. Wel zo spontaan.’ Bij Jan thuis nemen de heren de videoboodschap op. Jeroen: ‘Jan is welbespraakt. Hij vertelde over zijn persoonlijke situatie en hij richtte zich direct tot de verkoper. Hij zei letterlijk: ‘Ik zie mijzelf hier wel wonen.’’ Jeroen deelt de ontwapenende video eerst met Jans dochter. En wanneer ook zij akkoord is, stuurt hij hem door naar de verkopend makelaar. Die reageert al snel. Jeroen: ‘De video was een schot in de roos. De verkopend makelaar vertelde dat hij er al veel had gezien, maar doordat deze video zo ontroerend was, de verkoper het appartement aan Jan gunde!’

Een onverwacht gezicht

Jan: ‘Nadat ik hoorde dat de verkoper mij zijn appartement gunde, voelde ik me 100 kilo lichter. Ik ervoer voor het eerst – sinds het overlijden van mijn vrouw – weer echte blijdschap!’ Hij vervolgt: ‘Dat Jeroen op het simpele idee van de video kwam, heeft écht het verschil gemaakt. En daar ben ik hem dankbaar voor. Dat is wat mij betreft ook de meerwaarde van een makelaar. Iemand die je echt verder helpt.’ Jeroen: ‘Tja, niemand verwacht een videoboodschap te krijgen van een 77-jarige man. Je verwacht dat misschien van twintigers of dertigers, maar dit was wel heel bijzonder. En het feit dat Jan zich zo open, eerlijk en kwetsbaar durfde op te stellen in de video, heeft zeker geholpen.’

De sleutel

Jeroen: ‘Vorige week was de sleuteloverdracht. Ook toen haalde ik Jan weer op. We hadden eerst de eindinspectie. Daar ontmoette Jan voor het eerst de verkoper. Daarna zijn we met z’n allen naar de notaris gegaan. Jeroen vervolgt: ‘De dag daarna ben ik nog even bij Jan thuis geweest met een taartje. Om het te vieren.’ Jan: ‘Binnenkort is de verhuizing. Ik kijk ernaar uit. Maar ik zal ook, als ik er eenmaal zit, misschien wel even een terugval krijgen. Dit is het huis dat mijn vrouw nooit zal zien. Maar ik heb fijne mensen om mij heen die graag willen helpen, waaronder Jeroen.’ Jeroen: ‘De band die ik nu met Jan heb, voelt bijna als vader en zoon. Ik hou zeker contact met hem. Sterker nog: als Jan belt of iets nodig heeft, dan laat ik alles vallen!’