Het verhaal achter het favoriete huis van 2025

‘Het is alsof de tijd heeft stilgestaan’

Achter sommige huizen op Funda schuilt een mooi verhaal. Of het nu gaat om een bijzondere geschiedenis of persoonlijke herinneringen van bewoners, in deze serie brengen we ze voor het voetlicht. Dit keer duiken we in het verhaal van wederopbouwboerderij 't Heyendaal in Brummen. Deze boerderij werd maar liefst 2825 keer als favoriet opgeslagen op Funda en trok meer dan 130 geïnteresseerden op de open dagen.

De boerderij is een erfstuk van naoorlogs Nederland en de geschiedenis van één man die hier zijn hele leven woonde: Hendrik Jan Wassink. We spreken met verkoopmakelaar Marcel Schippers, die de verkoop begeleidde na het overlijden van Hendrik Jan, de eerste en laatste bewoner. ‘Toen wij in beeld kwamen, was Hendrik Jan al overleden’, vertelt hij. ‘Het is een heel speciale plek; de belangstelling was overweldigend. De koper zal de tweede bewoner worden van dit gemeentelijke monument.’

Een leven lang op ’t Heyendaal

Hendrik Jan Wassink werd op eerste kerstdag in 1925 geboren op de oorspronkelijke boerderij, waar zijn ouders toen net waren komen wonen. Twee dagen voor het einde van de Tweede Wereldoorlog werd deze boerderij verwoest. In 1955 werd op hetzelfde adres, Weg naar het Ganzen Ei 10, een nieuwe hoeve gebouwd.

Hendrik Jan was toen dertig, en hij zou er zijn hele leven blijven wonen. Hij bleef vrijgezel, leefde eenvoudig en bewerkte de omliggende landerijen op de ouderwetse manier: met paarden, handgereedschap en geduld. Ploegen duurde dan misschien wat langer, maar het gebeurde wel zoals het hoorde.

Hendrik Jan was een bekend gezicht in Brummen. Twintig jaar lang reed hij als huurkoetsier door het dorp. Op een paar uitstapjes na verliet hij zijn geliefde boerderij zelden. ‘Ik heb hem zelf nooit gekend, maar via het huis en de verhalen van dorpsgenoten leer je iemand toch een beetje kennen. Als je Brummenaren naar hem vraagt, heeft iedereen wel een verhaal. Hij was een eenvoudige, maar markante man. Een paradijsvogel zoals hij zie je bijna niet meer.’

Hendrik Jan overleed in 2022 op 96-jarige leeftijd. De begrafenis was passend bij zijn leven: hij werd vervoerd in een zwarte koets, getrokken door zwarte paarden. Langs de route stonden buren en bekenden om hem de laatste eer te bewijzen.

Een levend tijdsdocument

Zijn overlijden liet in Brummen een leegte achter. ‘Men vroeg zich af wat er met dit mooie erf zou gebeuren’, vertelt Marcel. ‘Want wat ’t Heyendaal zo bijzonder maakt, is dat er sinds 1955 vrijwel niets aan is veranderd. Het is alsof de tijd heeft stilgestaan. Alles ademt het boerenleven van de wederopbouwjaren. De handgereedschappen, de oude paardenwagens en zelfs het interieur zijn bewaard gebleven.’

‘Boerderij ’t Heyendaal is daarom door de gemeente aangewezen als gemeentelijk monument’, aldus Marcel. ‘Dat betekent dat het karakter behouden moet blijven, maar als eigenaar mag je meer dan je misschien denkt. Je hebt een meldingsplicht, maar je hoeft niet voor elke spijker een vergunning aan te vragen. Vooral het aanzicht moet blijven zoals het is.’

Overweldigende belangstelling

De boerderij staat op grond van Staatsbosbeheer, dat de boerderij in erfpacht te koop heeft gezet via Marcels makelaarskantoor. ‘De belangstelling was overweldigend. We hebben tijdens twee open dagen meer dan 130 mensen ontvangen. Sommigen kwamen aanlopen, zagen de drukte en dachten: ik ga hier niet eens tussen lopen. Ik heb 120 keer hetzelfde verhaal verteld, 200 mails verstuurd, het team op kantoor kon bijna aan het zuurstof.’

De boerderij trok belangstelling voor uiteenlopende doeleinden: van een dierenopvang of asiel tot een nieuwe camping. Uit alle verhalen werden de mensen geselecteerd die er daadwerkelijk wilden wonen. Zo is de boerderij uiteindelijk verkocht aan een stel dat er permanent wil wonen. ‘We moesten gaan voor de hoogste bieder, want we werken in dit geval voor een overheidsinstelling. Maar over één ding waren we het allemaal eens: de nieuwe bewoner moet deel gaan uitmaken van de buurt. Geen tweede huis, maar een nieuw hoofdstuk op een historisch erf.’

Of Marcel nog een boodschap heeft voor de volgende bewoners? ‘We hopen dat ze niet alleen de boerderij, maar ook het erf in ere houden. Dat ze hier echt kunnen landen. En ik denk dat we op het juiste paard hebben gewed.’